Zeer belangrijk om te weten:
Dit gaat over het redden van een mensenleven met de letters.
” P.L.A.T.”
Een voorbeeld: tijdens een BBQ feestje struikelde een vrouw en viel. Ze verzekerde iedereen dat ze zich niet bezeerd had en wees medische hulp van de hand. Volgens eigen zeggen was ze gestruikeld over een steentje vanwege haar nieuwe schoenen.
Ze hebben haar een beetje gefatsoeneerd en een nieuw bord met eten gegeven. Hoewel ze een beetje ontdaan was heeft ze zichzelf goed geamuseerd de rest van de avond..
De man van Jane echter belde na de BBQ iedereen met de mededeling dat zijn vrouw naar het ziekenhuis was gebracht. Om 06.00 uur stierf Jane.
Ze had een herseninfarct gehad tijdens de BBQ. Als zij geweten hadden wat de signalen van een infarct zijn, zou Jane misschien vandaag nog bij ons zijn geweest. Sommigen sterven echter niet, maar worden invalide; hulpeloos en hopeloos.
Neem even één minuut om het onderstaande tot je te nemen…
Een neuroloog zegt dat als een slachtoffer van een beroerte binnen 3 uur bij hem is dat hij de effecten van een attack volledig ongedaan kan maken.
Volgens hem is de truc om de signalen te herkennen en vast te stellen en dan de patiënt binnen 3 uur de nodige zorg te laten ontvangen.
Soms is het moeilijk om te zien dat het om een hersenaandoening gaat. Helaas, het resultaat is een ramp. Het Slachtoffer kan ernstige hersenbeschadiging hebben opgelopen als omstanders niet in staat zijn om dit te herkennen.
Lees dit en leer het van buiten!!
Omstanders kunnen een infarct herkennen door slechts vier simpele opdrachten te geven:
P : Praten; laat de persoon een simpele zin uitspreken
L : Lachen; Vraag het slachtoffer te lachen
A : Armen omhoog; laat de persoon beide armen tegelijk omhoogsteken
T : Tong; vraag om de tong uit te steken.
Als hij of zij moeite heeft met één van deze opdrachten bel dan onmiddellijk 112 en beschrijf de symptomen aan de telefonist(e).
Een cardioloog beweert dat als iedereen die dit bericht doorstuurt naar 10 andere mensen, je er van uit kunt gaan dat er tenminste een leven is gespaard.
Ik heb mijn deel gedaan; wat ga jij doen ???????
Dagschotelontwikkelingen:
Dagschotelontwikkelingen (bereiding ± 45 min.)
Anders dan de aanhef doet vermoeden heeft dit onderwerp niets te maken met de al dan niet aanwezige culinaire talenten van onze TCCers, al lijkt het onderwerp veel op een gekantelde scottelbraai. Is het u niet opgevallen dat het ‘s-morgens vaak onrustig is op de reisdagen van de TCC.? In mijn naïviteit dacht ik aanvankelijk, dat sommige deelnemers- begrijpelijk-, wat opzagen tegen het reizen in het buitenland. Maar dat bleek toch iets anders te liggen. Een nerveuze spanning is duidelijk voelbaar op het terrein, gemarkeerd door het testen van de walki talki: "Hallo hoor je mij? Hebben we verbinding? Het lijkt wel een echoput! Óh sorry, het was mijn gehoorapparaat. Nee, je moet de sleutel (zendknop) loslaten als je mij wil ontvangen, anders blokkeer je de lijn!”. Een jargon dat voor reislustigen onder ons herkenbaar is. De achterlichten van de als eerst vertrekkende reisleiding zijn nog niet uit het zicht , verdwenen of een zoemend geluid van alle kanten dringt zich op en verstoort nu echt de ochtendrust op, de camping. Eigen Huis en Tuin nu ook al op de camping met de campingstraat van de week? Nee hoor, ik kan het verklaren. Met het zoemend geluid, afkomstig van de accuboormachines worden in ijltempo de uitdraaisteunen van de caravan ingedraaid. Sommige deelnemers lijken wel gegrepen door een plotseling onverklaarbare onrust. Vanaf nu is het nog slechts een kwestie van minuten of de eerste combinaties spoedden zich in ijltempo het campingterrein af, op weg naar de volgende pleisterplaats. Onderweg is vrijwel geen aandacht voor het landschap. highligts worden achteloos genegeerd, de koffie en de lunch worden staande gebruikt. Met een verbeten blik worden de aanwijzingen van de TOM TOM strak gevolgd, zoals de leerling zijn meester. Geldt "Time is money” dan nog steeds voor deze rakkers? Of zou er toch iets anders aan de hand zijn? Uiteindelijk aangekomen op de volgende camping ( tot mijn stomme verbazing soms nog eerder dan de kwartiermakers). Ik zie ,wachtend in een rij bij de receptie,dat de partners reeds de auto verlaten.Hoge nood? Ja en nee. Als bedoeld wordt een sanitaire onderbreking: nee. En ja?: Om te voet reeds een plekje te zoeken en bij goedkeuring midden op te gaan staan. Zoals een automobilist die een parkeerplek heeft gezien en zijn vrouw erop laat staan met de boodschap: " Dit is onze plek en hier ga ik parkeren” . Het wordt nu echt spannend op de camping. De caravans staan nauwelijks op hun plek als de bagageluiken worden open getrokken. Geen stoelen en tafels die naar buiten komen, maar satelieten astrakoppen lange witte snoeren stekers en een uit de hand gelopen scottelbraai op standaard. " Heb jij al wat? Hmm, kan beter. Ik begrijp het niet.Waar is het noorden? ” En steeds die speurende blik schuin omhoog in de richting van de boomtoppen. Of UPC momenteel de camping beheert!. De kabels krullen zich als witte slangen over de plaatsen om ergens in de caravan te verdwijnen. Een enkele gelukkige, zien we met een superieur lachje om de mond, zijn automatische patriot- raketachtige installatie op het dak, de opdracht geven om een satelliet te schieten. De anderen (minder bedeelden), met de losse schotels en de lange snoeren, richtten de schotels millimeter voor millimeter. Het gepiep is niet van de lucht en het zijn zeker geen veldmuizen. Tegelijkertijd klinken er uit de caravans ook merkwaardige klanken. ” nee, nee, nee, ja, nee, terug, opnieuw, stop. Ja ik weet het ook niet meer hoor, kom zelf maar kijken!”